Edith Eger "Wybór"

 

W 1944 roku szesnastoletnia Edith Eger została wywieziona do Auschwitz. Przetrwała, bo doktor Józef Mengele lubił patrzeć na jej taniec. Gdy obóz został w końcu wyzwolony, Edith, u skraju sił, została wyciągnięta ze stosu ciał.

Dziś dzieli się swoimi doświadczeniami z Holokaustu i jest uznaną na świecie psycholożką. Wśród jej pacjentów znajdują się ofiary przemocy i żołnierze cierpiący na zespół stresu pourazowego. Doktor Eger wyjaśnia, czemu umysł może stać się naszym więzieniem i pokazuje, jak możemy dokonać wyboru wolności.

Edith Eger miała 16 lat, gdy trafiła do obozu koncentracyjnego. Udało jej się przeżyć, bo anioł śmierci, Josef Mengele, lubił patrzeć na to, jak tańczy. Po wyzwoleniu obozu została wyciągnięta ze stosu ciał. Była na skraju sił, ale przeżyła, podzieliła się swoją historią i postanowiła zbadać tajemnice ludzkiego umysłu. Stała się uznaną na świecie psycholożką. Pomagała między innymi żołnierzom z zespołem stresu pourazowego.

Czytałam wiele książek, które zawierają wspomnienia byłych więźniów obozów koncentracyjnych, jednak moje serce krwawi za każdym razem, gdy poznaję ich historie. Tak było i teraz. Edith była w obozie ze swoją siostrą. Nawzajem wspierały się w najtrudniejszych chwilach.

Przeczytanie tej książki stanowi wyzwanie. Wspomnienia autorki dotyczące jej pobytu w obozie koncentracyjnym są bardzo pourywane, niespójne. Moim zdaniem trudno się temu dziwić. Po latach nie wszystko pamiętamy, a część naszych wspomnień jest i tak zmodyfikowana. Rozumiem, że komuś może być trudno przejść przez wspomnienia Edith z tego okresu, ale ja jestem jej wdzięczna, że postanowiła się nimi podzielić. Ta publikacja pokazuje, że można podnieść się po traumie i normalnie żyć.

Ludzki umysł to fascynujący twór. Potrafi zniewolić osoby, które przeżyły traumę, ale potrafi też wytworzyć dla nich bezpieczny azyl. Tylko od takiej osoby zależy to, czy chce przerobić wydarzenia z przeszłości, przyjąć je i ruszyć dalej. O tym jest mowa w tej książce. Nie jest ważne to, co nam zrobiono, ale ważne jest to, co sami z tym zrobimy - to przesłanie, które pozostawia po sobie Edith Eger. Nie jest to łatwa lektura, ale moim zdaniem zasługuje na uwagę.