Poniedziałki ze zbrodnią w tle: #419 Piotr Kościelny "Dom"

Wschowa to spokojne, niewielkie miasto, którego sielankę przerywają dwie zagadkowe śmierci. Na swoje życie targnęli się były nauczyciel i ksiądz miejscowej parafii.

Ich sprawy prowadzi komisarz Marta Lipowicz – policjantka od niedawna służąca w lokalnej komendzie. Intuicja podpowiada jej, że samobójstwa były upozorowane, a w mieście pojawił się mściciel wyrównujący rachunki.

Klucz do rozwiązania zagadki może tkwić w przeszłości, o której mieszkańcy Wschowy nie chcą mówić. Lipowicz podejrzewa, że zabójstwa mają związek z miejscowym domem dziecka, skrywającym wiele mrocznych tajemnic.

Na początku zaznaczę, że nie jest to książka dla czytelników o słabych nerwach i żołądkach. Piotr Kościelny nie przebiera w środkach, aby opisać zabójstwa. I zdecydowanie odradzam jedzenie w trakcie czytania. Są tu opisy, które skutecznie zabijają apetyt.

Dom - dla wielu osób jest to synonim oazy spokoju. Niektórzy z chęcią wracają do swojego rodzinnego domu. Inni zaś przeklinają go wraz z jego mieszkańcami. W tym przypadku mamy do czynienia z tą drugą opcją. Nie chcę jednak wchodzić w szczegóły, bo sam autor w pewnym momencie nieco za dużo powiedział i nie było zaskoczenia, jeśli chodzi o tożsamość "anioła śmierci" - pozwolę sobie tak nazwać tę postać.

Bardzo trudno mówić o fabule tej powieści, nie zdradzając istotnych szczegółów. Powiem tylko tyle, że władza i przekonanie o własnej bezkarności mogą zgubić człowieka i doprowadzić do niewyobrażalnych tragedii.

Jeśli chodzi o główną bohaterkę, to mam w stosunku do niej mieszane uczucia. Na początku kompletnie mi nie podeszła. Dopiero z czasem się rozkręciła. Było mi przykro, gdy widziałam, jak jest traktowana w pracy. Kobiety w męskich zawodach nie mają łatwo i to rzuca się tutaj w oczy.

"Dom" to schematyczny, ale całkiem niezły thriller. Nie powiem, żeby cokolwiek mnie w nim zaskoczyło, ale też nie czuję się rozczarowana, jeśli chodzi o treść czy prowadzenie wątków. Historia momentami wciskała mnie w fotel, choć przeczuwałam, co może się zdarzyć. To moje pierwsze spotkanie z autorem, całkiem udane. Co prawda czasem nie przemawiały do mnie dialogi, za to narracja robiła swoje.