Yasmin Rahman "Czego ci nie mówię"

Olivia, Cara i Mehreen – trzy zwykłe dziewczyny, każda inna. Trzy dziewczyny, które postanowiły popełnić samobójstwo. Żadna nie ma tyle odwagi, by zrobić to samodzielnie, dlatego logują się na stronie MementoMori.com i zostawiają informację o poszukiwaniu partnera do samobójstwa, a algorytm strony dokonuje wyboru. W ten sposób się poznają.

1. Imię i nazwisko

2. Wiek

3. Miejsce zamieszkania

4. Dlaczego chcesz umrzeć?

Sięgając po tę książkę, nie miałam żadnych oczekiwań w stosunku do niej. Miałam za to dwie wizje tego, jaki może być finał tej powieści. Żadna z nich się nie sprawdziła. Nie powiem jednak, żebym była z tego powodu rozczarowana. Wręcz przeciwnie, ta książka bardzo mnie zaskoczyła, a właściwie rozerwała mi serce na strzępy.

To jedna z tych książek, które będę polecać każdemu. Bez względu na wiek. Yasmin Rahman stworzyła niezwykłą historię, obok której nie sposób przejść obojętnie.

Każda z bohaterek walczy ze swoimi demonami. Nie zdradzę wam, co je gryzło, ale powiem tylko tyle, że po raz pierwszy w trakcie czytania płakałam, gdy poznałam historię Olivii. Nie to, że życie Mehreen i Cary było spokojniejsze, ale bardzo mnie to poruszyło. Przepłakałam kilka ostatnich rozdziałów.

Autorka umiejętnie gra emocjami, a nie na emocjach czytelnika. To bardzo cenna umiejętność, którą nie każdy autor może się pochwalić. Wierzyłam w każdą z dziewcząt. Czułam ich ból. Nawet nie spodziewałam się, że książka młodzieżowa wywrze na mnie tak mocne wrażenie. Jestem sporo starsza od bohaterek, ale je pokochałam, były bardzo dobrze wykreowane..

Książka daje do myślenia, pozostaje na długo w pamięci. Przeraziła mnie wizja tej strony internetowej, o której była mowa w opisie. Nawet nie chcę wyobrazić sobie tego, co w głowie ma osoba, która zakłada takie strony.

Nie przesadzę, jeśli powiem, że jest to jedna z lepszych książek, jakie czytałam, ogromne zaskoczenie. Co prawda skończyłam ją zapłakana, ale to tylko pokazuje, jak wielkie emocje wzbudza w czytelniku. Polecam z całego serca.

Za udostępnienie egzemplarza recenzenckiego

dziękuję Wydawnictwu IUVI.