Stephen Seager "Psychopaci"

"Zabiłem moich najbliższych przyjaciół – rzekł wolno. – Jaki człowiek robi coś takiego?

Wysunąłem się zza stołu.

Taki, który jest chory – odparłem, podchodząc do drzwi. – Dlatego jesteś tu, a nie w więzieniu.

Kiedy psychiatra Stephen Seager rozpoczął pracę w kalifornijskim szpitalu psychiatrycznym Gorman State, nazywanym powszechnie Gomorą, pracował w niejednej tego typu placówce. Jednak do tego, co zobaczył, przeżył i z kim miał do czynienia w środku, nie mógł przygotować się w żaden sposób.

Książka Seagera to szczera, refleksyjna i porywająca relacja doświadczeń z terapii prowadzonych w Gorman State. Psychiatra pozwala nam zajrzeć do przerażającego świata zamieszkanego przez najgorszych psychopatów, do którego tylko nieliczni mają wstęp.

Gorman State to miejsce, w którym panuje niewyobrażalna przemoc".

Przyznajcie sami, że ta okładka i opis zachęcają do lektury. Obiecują, że będzie to wstrząsający reportaż pokazujący, jak wygląda praca w szpitalu psychiatrycznym. I przyznaję, że na coś takiego liczyłam. Niestety, książka okazała się jednym z największych literackich rozczarowań tego roku.

Wynudziłam się niemiłosiernie, próbując przebrnąć przez tę publikację. Czytając wspomnienia Stephena Seagera, zastanawiałam się, czy on aby nie jest w tym miejscu z przypadku. Nie ogarniał tego, co się wokół niego działo. Nie zachowywał się jak psychiatra, bardziej jak zagubiony dzieciak, który trafił nie na tę wycieczkę i zastanawia się, jak by się tutaj z niej wymiksować.

Ogromnym błędem wydawnictwa było zmienienie tytułu. Ten oryginalny bardziej oddaje treść Behind the gates of Gomorrah. Nasz sugeruje coś zupełnie innego i przez to cała masa czytelników odbije się od książki już po paru stronach. Jeśli liczycie na psychoanalizę wspomnianych psychopatów, to nie ten adres. Tu tylko poczytacie o miejscu, w którym są zamknięci groźni ludzie i personel się ich boi. Tyle. Nie polecam, szkoda czasu i pieniędzy.