Justin Cronin "Dwunastu"

"97 lat wcześniej Ameryka pogrążyła się w chaosie i śmierci. W rezultacie nieudanego eksperymentu naukowego, zwanego Projektem Noe, prowadzonego w tajnej bazie wojskowej w Kolorado, na wolność wydostaje się dwunastu niebezpiecznych skazańców zarażonych wirusem, który przemienia ludzi w wampiry. Zaczyna się prawdziwe piekło na ziemi: zarażeni (zwani wirolami) atakują każdego napotkanego człowieka, a kraj ogarnia epidemia. Niedobitki chronią się za wysokimi murami w odciętych od świata koloniach. Spełnia się największy koszmar – teraz to wampiry stanowią przyszłość, a cywilizacji ludzkiej zagraża zagłada".

Poprzednia część trylogii średnio przypadła mi do gustu, choć zbierała dość dobre recenzje. Postanowiłam jednak dać temu cyklowi jeszcze jedną szansę i sięgnąć po książkę, o której chcę dzisiaj nieco opowiedzieć. I wiecie co? Po zakończenie cyklu już nie sięgnę. Dlaczego?

Tak, jak w przypadku pierwszej części, początek książki był bardzo dobry, powróciliśmy do czasów, w których epidemia dopiero się rozwijała i to było ciekawe. Można było poznać osoby, o których w poprzednim tomie była tylko wzmianka. I gdyby tylko tych czasów dotyczyła powieść, może coś by z tego było. Ale...

Oprócz bohaterki, która była w obozie koncentracyjnym, kompletnie nikt nie wzbudzał we mnie jakichkolwiek emocji. Równie dobrze jednego po drugim mogliby zeżreć wirole i nie zrobiłoby to na mnie wrażenia. Serio. Przynajmniej książka byłaby krótsza i nie męczyłabym się tak bardzo w trakcie czytania.

Skoro już wspomniałam o obozie koncentracyjnym, to sceny, które się w nim odgrywały, przelały moją czarę goryczy, która się od dawna napełniała. To było tak źle poprowadzone... Moim zdaniem autor konkretnie odpłynął. To bardzo delikatny temat i poruszenie go w taki sposób może u wielu czytelników wywołać oburzenie. I podejrzewam, że sporo osób przez to porzuci lekturę. Ja ją przerwałam z innego powodu. Wiało tu nudą.

Jestem ogromnie rozczarowana tą książką i nie mam zamiaru jej dokończyć ani sięgnąć po kolejny tom. Nie jestem ciekawa finału. To, co przeczytałam, w zupełności mi wystarczy. Przeszłość interesowała mnie bardziej. To, co działo się prawie 100 lat po wybuchu epidemii, balansowało na granicy niedorzeczności i kompletnie mnie nie przekonało.

Justin Cronin

Dwunastu

Wydawnictwo Albatros

Warszawa 2019