Brandon Sanderson "Zakon rozbitej soczewki"

Alcatraz musi ratować sytuację. Jeśli Mokia upadnie, jej los mogą podzielić pozostałe Wolne Królestwa, a wtedy cały świat znalazłby się we władaniu złowrogich Bibliotekarzy. Tylko jak ich pokonać, skoro Alcatraz nie ma wypasionej broni, a co gorsza, przeciwnikiem jest jego matka. Tym razem talent do psucia może nie wystarczyć. Czy uda się obronić Mokię?

To czwarty już tom przygód Alcatraza i muszę powiedzieć, że w moim odczuciu najlepszy. Dzieje się tutaj sporo, a i sam główny bohater daje się jeszcze lepiej poznać. Owszem, robi sobie nadal z czytelnika momentami żarty, ale jest w tym dobry, że nie sposób się niego gniewać.

Gdyby nie to, że bałabym się, że Alcatraz mi chatę z dymem puści, to bym go adoptowała. Uwielbiam jego poczucie humoru, a sposób, w jaki wyjaśnił, kim był Heraklit, podbił moje serce. Także jeśli ktoś nie zna gościa - zapraszam do lektury. Na pewno zapamiętacie kto to taki.

Kibicowałam Alcatrazowi i zastanawiałam się, co zrobi, żeby uratować Mokię. Broni to on za bardzo nie miał, za to odwagi mu nie można odmówić. I poniekąd szaleństwa też. Bo trzeba mieć odwagę i być szalonym, by zrobić to, co on.

Książkę czyta się błyskawicznie. Nie ma nawet 300 stron i to chyba jest jej największa wada, bo zostałam z poczuciem niedosytu. Chcę więcej i mam nadzieję, że Alcatraz mnie nie zawiedzie. Po raz kolejny będziecie mogli się też przekonać o tym, co wolno, a czego nie wolno robić podczas czytania. Przekonacie się, jak pisze się początki rozdziałów i co grozi autorom za kradzież cudzych pomysłów.

Alcatraz po raz kolejny mnie nie zawiódł. Swoje lata mam, ale uwielbiam tego dzieciaka. Teraz na chwilę się z nim rozstaję, lecz mam nadzieję, że nie będę musiała zbyt długo czekać na kolejne spotkanie.

Brandon Sanderson

Zakon rozbitej soczewki

Wydawnictwo IUVI

Kraków 2018

Za egzemplarz recenzencki dziękuję

Wydawnictwu IUVI.