Poniedziałki ze zbrodnią w tle: #105 Monika Gomółka "Ona"

Na początku przyznam, że podeszłam do tej powieści z dość dużą rezerwą. Nie wiedziałam, co zaoferuje mi Monika Gomółka. Debiut literacki autorki jest niepozorny. Liczy sobie nieco ponad 120 stron. O czym jest Ona?

Bohaterka powieści ucieka z kliniki, w której prowadzono badania nad szczepionką RHB. Swoje pierwsze kroki kieruje do domu. Zabiera wystawiony na fałszywe nazwisko paszport, pakuje się i wyrusza w podróż. Dlaczego? Tego powiedzieć wam nie mogę, będziecie musieli dowiedzieć się tego sami. Nie chcę mówić nic więcej na temat fabuły, żeby nie zdradzić ważnych wątków.

Autorka obiecała mi literacką podróż obfitującą w niesamowite i niezapomniane wrażenia. Wyraziła także nadzieję, że przedstawiony w powieści świat zaciekawi i zaintryguje. Po lekturze miał mi pozostać niedosyt i miałam mieć ochotę na więcej. I wiecie co, Monika Gomółka się nie pomyliła. Nie oczekiwałam po tej lekturze zbyt wiele. Pomyślałam sobie, że co mi tam, zaryzykuję i przeczytam literacki debiut autorki. Muszę przyznać, że pojawiła się na naszym rynku wydawniczym z przytupem. Przyszła, rzuciła książką na stół i pozamiatała.

Powieść wygląda niepozornie, ale to, co znajduje się w środku, wgniata w fotel. Nie przypuszczałam, że w trakcie lektury będę siedzieć jak na szpilkach. Za nic nie chciałabym mieszkać w świecie przedstawionym przez Monikę Gomółkę. Co się tam liczy? Kasa misiu, kasa. Zdobywa się ją za wszelką cenę. A że przez przypadek można komuś zrobić krzywdę… Kto by się tym przejmował? Ważne, żeby hajs się zgadzał.

Będę z wami szczera. Początek powieści wprowadza zamęt i trudno było mi się wciągnąć w fabułę. Przez moment nawet przeszło mi przez myśl, że nie dam rady z lekturą. Zostałam zarzucona informacjami i potrzebowałam chwili, żeby to wszystko sobie przetrawić. Poukładać sobie w głowie kto jest kim i co tu robi. Później było już lepiej. Autorka zapanowała nad prowadzonymi przez siebie wątkami. Po lekturze czuję jednak niedosyt. Objętość książki daje o sobie znać. Nie ma tu mowy o rozwlekaniu akcji na siłę. Dowiadujemy się tego, co najważniejsze i to musi nam wystarczyć. A ja chciałabym więcej. Nie powiem, że to jest zła historia, bo intryguje, ale nie pogniewałabym się, gdyby poruszone tu wątki zostały rozbudowane. Czuję się trochę tak, jakbym lizała lizaka przez papierek. Mam nadzieję, że przy następnej powieści autorki będę mogła liczyć na więcej. Monika Gomółka potrafi wciągnąć czytelnika w swoją historię i będę uważnie śledziła jej karierę, ponieważ zapowiada się obiecująco.

Niech nie zwiedzie was objętość tej książki. Jest napisana prostym językiem, ale trzeba wysilić szare komórki, żeby nie pogubić się w tym, co się dzieje. Każdy szczegół ma znaczenie. Chwila nieuwagi wystarczy, by zgubić wątek. Lubię takie wymagające powieści. Gdybym miała wszystko podane na tacy, nudziłabym się.

To udany debiut literacki, całkiem niezły thriller. Nie brakuje tu przekrętów, czarnych charakterów i akcji. Naprawdę nie spodziewałam się czegoś takiego. Autorka postawiła sobie dość wysoko poprzeczkę i liczę na to, że nie osiądzie na laurach i nie będę musiała odszczekiwać swoich zachwytów nad nią. Myślę, że fani thrillerów z medycyną w tle będą zainteresowani tą pozycją. Dajcie szansę Monice Gomółce. Mam nadzieję, że nie będziecie żałowali swojej decyzji.

Monika Gomółka

Ona

rozpisani.pl

Warszawa 2017

Za udostępnienie egzemplarza recenzenckiego

dziękuję Portalowi Sztukater.