Anna J. Szepielak "Francuskie zlecenie"

Jeśli mnie pamięć nie myli, rok temu mniej więcej o tej samej porze zetknęłam się po raz pierwszy z twórczością Anny J. Szepielak, jednak dopiero teraz w moje ręce wpadł jej literacki debiut. Został wydany kilka lat temu pod innym tytułem. O czym jest Francuskie zlecenie.

Główną bohaterką jest Ewa, fotograficzka (czy wam też zgrzytają zęby, gdy słyszycie to słowo?). Szef jej nie docenia. Pewnego dnia przed kobietą staje życiowa szansa. Dostaje zaproszenie do Francji, gdzie ma wykonać zdjęcia dla Elizy, dziedziczki rodzinnego majątku. Na miejscu poznaje niezwykłą rodzinę. Nestorka rodu, Konstancja, jest przeciwna zmianom, jakie wprowadza młode pokolenie. jest wierna tradycji przodków i od potomków oczekuje tego samego. Ewa odkrywa także bolesną tajemnicę, którą skrywa starsza pani. Co kryje się w murach posiadłości? Jak wyjazd do Francji zmieni życie głównej bohaterki?

Jestem ciekawa, jak wyglądała poprzednia wersja tej historii. Nie miałam okazji, by się z nią zapoznać, więc nie wiem, jakie zmiany wprowadziła autorka. Powieść czytało się bardzo szybko. Bohaterowie budzą pozytywne uczucia, choć nie wszystkich można było od razu polubić. Moje serce podbili Aleksander i Sophie. On był pozytywnie zakręconym, nieco zbuntowanym nastolatkiem, ona uroczo kaleczyła język polski i była przesympatyczna. Chętnie umówiłabym się z nią na kawę. Zdziwiło mnie to, że w sumie w powieści niewiele było, przynajmniej moim zdaniem, Elizy, kobiety, która była prowodyrką całej tej akcji.

Podobnie, jak w przypadku Znów nadejdzie świt, bardziej interesowało mnie to, co działo się w przeszłości. Teraźniejszość nie była tak pasjonująca. Tu wszystko było jasne i przewidywalne. Nie mówię, że to jakiś minus w powieści, nie zrozumcie mnie w ten sposób. Po prostu historia przodków Ewy i Elizy były ciekawsze. Mam nieco mieszane uczucia jeśli chodzi o zakończenie. W pewnym momencie zaczęłam podejrzewać, jak będzie ono wyglądało. Moje podejrzenia się sprawdziły. To troszeczkę mnie rozczarowało. Liczyłam na to, że autorka mnie zaskoczy. Odnośnie treści książki nie mam już więcej zastrzeżeń.

Ta książka to idealna propozycja na ostatnie dni wakacji. Teraz nie jest zbyt bezpiecznie we Francji, a dzięki Annie J. Szepielak macie okazję, by się tam przenieść. Oczarowały mnie rejony, w których znalazłam się wraz z Ewą i Elizą. Sama chętnie bym się tam na parę dni wyrwała, żeby odpocząć. Kto wie, może kiedyś mi się to uda. Będę tylko musiała zabrać ze sobą męża. Ja niestety nie znam francuskiego, a obawiam się, że raczej nie spotkam we Francji tylu Polaków co Ewa. Znając moje szczęście, wylądowałabym w miejscu, w którym nikt nie zna francuskiego.

Anna J. Szepielak po raz kolejny pokazała, że ma lekkie pióro. Stworzyła niezwykłą, magiczną miejscami powieść. Bardzo chętnie kiedyś do niej wrócę. Może w przyszłe wakacje. Latem idealnie czyta się tę historię. Komu mogę polecić Francuskie zlecenie? Wszystkim kobietom, które chcą przeczytać książkę z historią w tle. Nie bójcie się jednak tego, że zostaniecie zasypani datami czy nazwiskami ludzi, których znamy z podręczników szkolnych. Nic z tych rzeczy. Panom raczej radzę trzymać się od powieści z daleka. Nie sądzę, żeby znaleźli tutaj coś dla siebie, zwłaszcza że mężczyźni są tutaj traktowani nieco po macoszemu.

Anna J. Szepielak

Francuskie zlecenie

Wydawnictwo Nasza Księgarnia

Warszawa 2016

Za udostępnienie egzemplarza recenzenckiego dziękuję Portalowi Sztukater

oraz Wydawnictwu Nasza Księgarnia.