Nell Freudenberger "Małżeństwo aranżowane"

Wiele kobiet mieszkających za granicą marzy o tym, by udać się do Ameryki, znaleźć tam męża, dobrą pracę i do końca życia pławić się w luksusie. Jedną z takich osób jest dwudziestoczteroletnia Amina Mazid, która opuszcza rodzinny Bangladesz, by przeżyć w USA swój american dream.

George Stillman szuka żony, dla której ważne są tradycje. Nie chce imprezowiczki, wydającej na prawo i lewo jego pieniądze. Kiedy poznaje Aminę, wydaje mu się, że odnalazł miłość swojego życia. Kobieta przyjeżdża do Ameryki i bierze z nim ślub. Na początku wszystko wydaje się być idealne, jednak w końcu wychodzą na jaw tajemnice z przeszłości. One burzą szczęście małżonków. Czy można być z kimś, kto od początku zbudował związek na kłamstwie?

Pierwsze, co rzuciło mi się w oczy podczas lektury, to przepaść kulturowa pomiędzy Aminą i George'em. Ona nie potrafiła odnaleźć się w dużym mieście, była przyzwyczajona do życia w rodzinnym Bangladeszu. On raczej nie zrezygnowałby z luksusów dla mieszkania w domu pełnym ludzi. Kobieta jest głęboko wierzącą muzułmanką, mężczyzna nie jest jakoś specjalnie religijny. Niby obiecuje żonie, że zmieni dla niej wiarę, ale nie pali się do tego. Nie rozumie także podejścia kobiety do spraw łóżkowych. George był dla mnie, za przeproszeniem, prostym Amerykaninem, który był na tyle bogaty, że sprowadził sobie żonę zza granicy. Ona miała pachnieć i dać mu dzieci, a to on miał ich utrzymać. Większych potrzeb życiowych u niego nie zarejestrowałam. Jego wybranka to zupełnie inna historia.

Momentami miałam wrażenie, że Amina zachowuje się jak małe dziecko. Zaczęło mnie w końcu drażnić to, że wiele rzeczy uzależniała od tego, czy jej rodzice pojawią się w Stanach. Mam tyle lat, co ona i nie potrafię zrozumieć jej toku myślenia. Amina mówi, że nie będzie miała dzieci, dopóki nie przyjedzie mama, żeby jej pomóc. Skoro założyła rodzinę, powinna być samodzielna. Nie zazdrościłam George'owi sytuacji, w której się znalazł. Co nie znaczy, że go lubiłam. Od samego początku nie potrafiłam się do niego przekonać. Za łatwo ulegał prośbom Aminy. Przeczuwałam, że coś jest na rzeczy. Nie pomyliłam się. Nie będę zdradzać, co nawywijał, ale powiem tylko tyle, że gdybym ja dowiedziała się o swoim mężu tego, co Amina, brałabym nogi za pas. Na kilku ostatnich stronach nieco się zrekompensował, lecz niesmak pozostał. George zdecydowanie nie będzie należał do moich ulubionych bohaterów literackich.

Możecie odnieść wrażenie, że Małżeństwo aranżowane nie przypadło mi do gustu. W końcu Amina była dużym dzieckiem i jeszcze na dokładkę wyszła za kogoś takiego, jak George. Muszę was wyprowadzić z błędu. To była jedna z lepszych powieści, jakie ostatnimi czasy czytałam. Idealnie pokazuje przepaść kulturową między Ameryką i Bangladeszem. Mamy okazję zobaczyć, co o Stanach myślą niewykształceni ludzie. Ich myślenie jest bardzo dziecinne. Wierzą, że pojadą tam i z dnia na dzień staną się bogaczami. Trudno jest im wytłumaczyć, że to niemożliwe. Ta książka pokazuje też proces rodzenia się miłości między dwojgiem diametralnie różnych od siebie ludzi. To lektura, którą połyka się w ciągu kilku wieczorów. Wzbudza sporo emocji. Jest nam żal bohaterów, kiwamy głową nad ich głupotą, jesteśmy na nich źli. Nie zauważamy nawet chwili, gdy stali się częścią naszej rodziny. Zakończenie Małżeństwa aranżowanego wzruszyło mnie. Nell Freundenbergen stanęła na wysokości zadania. Jestem w pełni usatysfakcjonowana lekturą.

Książka zdecydowanie bardziej spodoba się kobietom. Jednak przez większą część powieści śledzimy świat z perspektywy Aminy. George pozostaje gdzieś z tyłu. Trochę żałuję, że poświęcono mu tak mało miejsca. Mimo mojej niechęci do niego, jestem ciekawa, jak on widział to małżeństwo w pakiecie z teściami.

Nell Freudenberger

Małżeństwo aranżowane

Wydawnictwo Albatros

Warszawa 2015

Za udostępnienie egzemplarza recenzenckiego dziękuję Portalowi Sztukater

i Wydawnictwu Albatros.