Poniedziałki ze zbrodnią w tle: #10 Harlan Coben "Klinika śmierci"

Kiedy sięgnęłam po tę książkę, od razu zwróciłam uwagę na wstęp od autora, w którym pisze on, że Klinika śmierci to powieść, którą napisał wiele lat wcześniej, ale nie wydał jej od razu. Powiedział, że zrozumie, jeśli czytelnicy odłożą ją na półkę i postanowią, że wolą jego bardziej dojrzałą twórczość. Co wynikło z mojej konfrontacji z tą lekturą?

Głównym tematem tego thrillera medycznego jest AIDS. To przez niego życie Sary Lowell i Michaela Silvermana. Ona jest niepełnosprawną dziennikarką, która udowodniła sobie i innym, że jej ułomność nie stoi na przeszkodzie w osiągnięciu sukcesu zawodowego. On jest gwiazdą NBA. Razem tworzą udane małżeństwo. Do szczęścia brakuje im tylko dziecka. W końcu ich marzenie spełnia się. Sara zachodzi w ciążę. Radość małżonków burzy jednak wiadomość o tym, że Michael jest nosicielem wirusa HIV. Oboje są w szoku i nie potrafią logicznie wyjaśnić tego, jak to się stało. Światełkiem w tunelu wydaje się być znajomy Sary, doktor Harvey Riker, który jest o krok od wynalezienia sposobu leczenia AIDS. Problemem stają się ludzie blokujący fundusze przeznaczone na te badania. Jaki będzie finał tej historii? Ja już wiem, ale tego Wam nie zdradzę, musicie się o tym przekonać sami.

Nawet gdyby Harlan Coben nie napisał na początku, że to jedna z jego pierwszych powieści, domyśliłabym się tego. Widać, że pisarz nie ma jeszcze tej lekkości pióra, za którą go kocham, a akcja nie jest tak zaskakująca, jak w późniejszych książkach. Nie, nie powiem, że to zła opowieść. W żadnym wypadku. Nie mogę szerzyć takich herezji. Jednak z bólem serca przyznam, że zauważyłam pewne nieścisłości. Na coś takiego obecny Harlan Coben by sobie nie pozwolił. Jako dwudziestolatek i niedoświadczony pisarz miał prawo popełniać błędy. Trzeba mu to wybaczyć. Zresztą on sam otwarcie przyznał się do tego, że mógł w niektórych miejscach popełnić gafy. Nie będę spoilerować, o co mi chodzi, przekonacie się pewnie sami podczas lektury, ale zwróćcie uwagę chociażby na to, co dzieje się na lotnisku.

W Klinice śmierci widać zaczątki na świetnego pisarza. Nie mogę zarzucić nic bohaterom, są wyraziści, najbardziej spośród tłumu wyróżnia się chyba Cassandra, starsza siostra Sary. Niesamowicie działała mi na nerwy. Choć brakuje nieco tego nieprzewidywalnego Cobena, nie można się nudzić podczas akcji, a zakończenie? Wisienka na torcie. Na coś takiego liczyłam i mój mistrz mnie nie zawiódł.

Jeśli jeszcze nie poznaliście Kliniki śmierci, zachęcam Was do lektury. Poznajcie młodego Cobena. Jeżeli znacie jego twórczość, będziecie mogli zobaczyć, jak ogromne postępy poczynił on w pisaniu.

Harlan Coben

Klinika śmierci

Wydawnictwo Albatros

Warszawa 2011